2.3 Aplicacions

Exercici 2.29.

Donats A={1,2,3}A=\left\{1,2,3\right\} i B={2,3,4,5}B=\left\{2,3,4,5\right\}, és aplicació de AA en BB la relació entre AA i BB definida per

{(1,3),(2,2),(1,5),(3,5)}\left\{(1,3),(2,2),(1,5),(3,5)\right\}

Raona la resposta.

Solució:  No és aplicació ja que 1A1\in A està relacionat amb dos elements de BB i això no pot passar.   \square

Exercici 2.30.

Estudia si les relacions binàries següents en \mathbb{R} són o no aplicacions. Quan ho siguin, calcula el seu domini i imatge. (a) R1={(x,y)×:y2x=0}R_{1}=\left\{(x,y)\in\mathbb{R}\times\mathbb{R}:y^{2}-x=0\right\}; (b) R2={(x,y)×:x+y=2}R_{2}=\left\{(x,y)\in\mathbb{R}\times\mathbb{R}:x+y=2\right\}; (c) R3={(x,y)×:x2+y2=1}R_{3}=\left\{(x,y)\in\mathbb{R}\times\mathbb{R}:x^{2}+y^{2}=1\right\}; i (d) R4={(x,y)×:y=4x2}R_{4}=\left\{(x,y)\in\mathbb{R}\times\mathbb{R}:y=\sqrt{4-x^{2}}\right\}.

Solució:  (a) La relació R1R_{1} no és aplicació ja que (1,1),(1,1)R1(1,1),(1,-1)\in R_{1}.

(b) La relació R2R_{2} és aplicació. És clar que defineix l’aplicació f:f:\mathbb{R}\leavevmode\nobreak\ \longrightarrow\leavevmode\nobreak\ \mathbb{R} mitjançant f(x)=2xf(x)=2-x. El domini de R2R_{2} és \mathbb{R} i la imatge és també \mathbb{R}.

(c) La relació R3R_{3} no és aplicació ja que (0,1),(0,1)R3(0,1),(0,-1)\in R_{3}.

(d) La relació R4R_{4} és aplicació. És clar que defineix l’aplicació f:f:\mathbb{R}\leavevmode\nobreak\ \longrightarrow\leavevmode\nobreak\ \mathbb{R} mitjançant f(x)=4x2f(x)=\sqrt{4-x^{2}}. El domini de R4R_{4} és [2,2][-2,2] i la imatge és [0,2][0,2].   \square

Exercici 2.31.

Es considera l’aplicació f:f:\mathbb{Z}\leavevmode\nobreak\ \longrightarrow\leavevmode\nobreak\ \mathbb{R} definida per f(x)=3x+1f(x)=3x+1. (a) Calcula les imatges de 2,0,3-2,0,3, i les antiimatges, si existeixen, de 5,4/5-5,4/5 i 99. Quins són els elements que tenen antiimatge? (b) Contesta a les mateixa qüestions prenent com a conjunt de sortida \mathbb{R} en lloc de \mathbb{Z}

Solució:  (a) Les imatges de 2,0-2,0 i 33 són:

f(2)=3(2)+1=5f(0)=30+1=1f(3)=33+1=10\begin{array}[]{l}f(-2)=3\cdot\left(-2\right)+1=-5\\ f(0)=3\cdot 0+1=1\\ f(3)=3\cdot 3+1=10\end{array}

Calculem les antiimatges de 5,4/5-5,4/5 i 99. Com que

f(x)=53x+1=5x=2\begin{array}[]{lll}f(x)=-5&\Longrightarrow&3x+1=-5\\ &\Longrightarrow&x=-2\end{array}

Llavors 2-2 és antiimatge de 5-5. De la mateixa manera,

f(x)=453x+1=45x=115\begin{array}[]{lll}f(x)=\frac{4}{5}&\Longrightarrow&3x+1=\frac{4}{5}\\ &\Longrightarrow&x=-\frac{1}{15}\end{array}

Per tant, no existeix antiimatge de 4/54/5 ja que 1/15-1/15\notin\mathbb{Z}. Finalment,

f(x)=93x+1=9x=83\begin{array}[]{lll}f(x)=9&\Longrightarrow&3x+1=9\\ &\Longrightarrow&x=\frac{8}{3}\end{array}

Per tant, tampoc existeix antiimatge de 99 ja que 8/38/3\notin\mathbb{Z}.

Observa que

f(x)=y3x+1=yx=y13\begin{array}[]{lll}f(x)=y&\Longrightarrow&3x+1=y\\ &\Longrightarrow&x=\dfrac{y-1}{3}\end{array}

Per tant,

y13y1 és múltiple de 3y=1+3k, amb k\begin{array}[]{lll}\dfrac{y-1}{3}\in\mathbb{Z}&\Longrightarrow&y-1\text{ \'{e% }s m\'{u}ltiple de }3\\ &\Longrightarrow&y=1+3k\text{, amb }k\in\mathbb{Z}\end{array}

Per consegüent, els elements que tenen antiimatge són

{,5,2,1,4,7,}\left\{...,-5,-2,1,4,7,...\right\}

(b) Les respostes són les mateixes que abans però amb la diferència que ara 1/15-1/15\in\mathbb{R} és antiimatge de 4/54/5 i 8/38/3\in\mathbb{R} ho és de 99. A més, els elements que tenen antiimatge és ara tot \mathbb{R}.   \square

Exercici 2.32.

Donades les aplicacions f,g,h:f,g,h:\mathbb{Z}\leavevmode\nobreak\ \longrightarrow\leavevmode\nobreak\ % \mathbb{Z} definides per f(x)=x+2f(x)=x+2 g(x)=4xg(x)=4x , i h(x)=x2xh(x)=x^{2}-x, esbrina si són injectives, exhaustives o bijectivas.

Solució:  L’aplicació ff és bijectiva. En efecte, és injectiva doncs

f(x)=f(y)x+2=y+2x=y\begin{array}[]{lll}f(x)=f(y)&\Longrightarrow&x+2=y+2\\ &\Longrightarrow&x=y\end{array}

i també és exhaustiva ja que donat qualsevol yy\in\mathbb{Z} tenim

f(x)=yx+2=yx=y2\begin{array}[]{lll}f(x)=y&\Longrightarrow&x+2=y\\ &\Longrightarrow&x=y-2\in\mathbb{Z}\end{array}

i, per tant, cada element yy\in\mathbb{Z} té antiimatge y2y-2\in\mathbb{Z}.

L’aplicació gg és injectiva però no exhaustiva. En efecte, és injectiva doncs

g(x)=g(y)4x=4yx=y\begin{array}[]{lll}g(x)=g(y)&\Longrightarrow&4x=4y\\ &\Longrightarrow&x=y\end{array}

En canvi, no és exhaustiva perquè qualsevol nombre enter que no sigui múltiple de 44 no té antiimatge en \mathbb{Z}.

Finalment, l’aplicació hh no és injectiva ni exhaustiva. En efecte, ja que h(0)=h(1)=0h(0)=h(1)=0 i 010\neq 1, l’aplicació no és injectiva. Tampoc és exhaustiva ja que, per exemple, 1-1 no té antiimatge per al hh no tenir solucions senceres la següent equació de segon grau

x2x\displaystyle x^{2}-x =1\displaystyle=-1
x2x+1\displaystyle x^{2}-x+1 =0\displaystyle=0

\square

Exercici 2.33.

Donades les aplicacions f,g,h:f,g,h:\mathbb{R}\leavevmode\nobreak\ \longrightarrow\leavevmode\nobreak\ % \mathbb{R} definides per f(x)=exf(x)=e^{x}, g(x)=11+x2g(x)=\frac{1}{1+x^{2}} , i h(x)=cosxh(x)=\cos x, esbrina si són injectives, exhaustives o bijectivas.

Solució:  L’aplicació ff és injectiva però no exhaustiva. És injectiva ja que si xyx\neq y, llavors és evident que exeye^{x}\neq e^{y}. En canvi, no és exhaustiva ja que ex>0e^{x}>0 per tot xx\in\mathbb{R} i, per tant, Imf=(0,+)\mathop{\mathrm{I}m}f=(0,+\infty)\neq\mathbb{R}.

L’aplicació gg no és injectiva ni exhaustiva. No és injectiva ja que, per exemple , g(1)=g(1)=1/2g(1)=g(-1)=1/2 i 111\neq-1. Tampoc és exhaustiva ja que evidentment

0<11+x2<10<\frac{1}{1+x^{2}}<1

per a tot xx\in\mathbb{R} i, per tant, Img=(0,1]\mathop{\mathrm{I}m}g=(0,1]\neq\mathbb{R}.

L’aplicació hh no és injectiva ni exhaustiva. No és injectiva ja que, per exemple , h(0)=h(2π)=1h(0)=h(2\pi)=1 i 02π0\neq 2\pi. Tampoc és exhaustiva ja que 1cosx1-1\leq\cos x\leq 1 per a tot xx\in\mathbb{R} i, per tant, Imh=[1,1]\mathop{\mathrm{I}m}h=[-1,1].   \square

Exercici 2.34.

Considerem l’aplicació f:{1,1}f:\mathbb{R}-\left\{-1,1\right\}\leavevmode\nobreak\ \longrightarrow% \leavevmode\nobreak\ \mathbb{R} definida per

f(x)=x2x21f(x)=\frac{x^{2}}{x^{2}-1}

(a) Si A={1/2,0,1/2}A=\left\{-1/2,0,1/2\right\}, calcula f(A)f(A) i f1(A)f^{-1}(A). (b) Esbrina si ff és injectiva o exhaustiva.

Solució:  Com que les imatges de 1/2,0-1/2,0 i 1/21/2 són

f(12)=13f(0)=0f(12)=13\begin{array}[]{l}f(-\frac{1}{2})=-\frac{1}{3}\\ f(0)=0\\ f(\frac{1}{2})=-\frac{1}{3}\end{array}

llavors f(A)={1/3,0}f(A)=\left\{-1/3,0\right\}.

Calculem les antiimatges de 1/2,0-1/2,0 i 1/21/2. Com que

f(x)=12x2x21=123x2=1x=±13\begin{array}[]{lll}f(x)=-\frac{1}{2}&\Longrightarrow&\dfrac{x^{2}}{x^{2}-1}=-% \frac{1}{2}\\ &\Longrightarrow&3x^{2}=1\\ &\Longrightarrow&x=\pm\frac{1}{\sqrt{3}}\end{array}

deduïm que 1/3-1/\sqrt{3} i 1/31/\sqrt{3} són antiimatges de 1/2-1/2. De la mateixa manera ,

f(x)=0x2x21=0x2=0x=0\begin{array}[]{lll}f(x)=0&\Longrightarrow&\frac{x^{2}}{x^{2}-1}=0\\ &\Longrightarrow&x^{2}=0\\ &\Longrightarrow&x=0\end{array}

Per tant, 0 és antiimatge de 0. Finalment,

f(x)=12x2x21=12x2=1\begin{array}[]{lll}f(x)=\frac{1}{2}&\Longrightarrow&\frac{x^{2}}{x^{2}-1}=% \frac{1}{2}\\ &\Longrightarrow&x^{2}=-1\end{array}

al no tenir solucions reals aquesta última equació de segon grau, deduïm que 1/21/2 no té antiimatges.

Dels resultats obtinguts, deduïm també que ff no és injectiva (Hem vist que f(1/2)=f(1/2)f(-1/2)=f(-1/2)) ni exhaustiva (Hem vist que 0 no té antiimatge).   \square

Exercici 2.35.

Donada una aplicació ff de AA en BB, considerem X,YAX,Y\subset A i Z,TBZ,T\subset B. Demostra que es compleixen les següents propietats: (a) XYX\subset Y implica f(X)f(Y)f(X)\subset f(Y); (b) ZTZ\subset T implica f1(Z)f1(T)f^{-1}(Z)\subset f^{-1}(T); (c) f(XY)=f(X)f(Y)f(X\cup Y)=f(X)\cup f(Y); (d) f(XY)f(X)f(Y)f(X\cap Y)\subset f(X)\cap f(Y); (e) f1(ZT)=f1(Z)f1(T)f^{-1}(Z\cup T)=f^{-1}(Z)\cup f^{-1}(T); (f) f1(ZT)=f1(Z)f1(T)f^{-1}(Z\cap T)=f^{-1}(Z)\cap f^{-1}(T); (g) Xf1(f(X))X\subset f^{-1}\left(f(X)\right); (h) f(f1(Z))Zf\left(f^{-1}(Z)\right)\subset Z; (i) f1(BZ)=A(f1(Z))f^{-1}\left(\complement_{B}Z\right)=\complement_{A}\left(f^{-1}(Z)\right).

Solució:  (a) Considerem qualsevol element bf(X)b\in f(X). Llavors, existeix aXa\in X tal que f(a)=bf(a)=b. Ara bé, per hipòtesi, XYX\subset Y, després aYa\in Y i f(a)=bf(Y)f(a)=b\in f(Y). D’aquesta manera hem demostrat que f(X)f(Y)f(X)\subset f(Y).

(b) Considerem qualsevol element af1(Z)a\in f^{-1}(Z). Llavors, f(a)Zf(a)\in Z i com, per hipòtesi, ZTZ\subset T, deduïm que f(a)Tf(a)\in T. Després, af1(T)a\in f^{-1}(T). Per tant, f1(Z)f1(T)f^{-1}(Z)\subset f^{-1}(T).

(c) Provarem (1) f(XY)f(X)f(Y)f(X\cup Y)\subset f(X)\cup f(Y) i (2) f(X)f(Y)f(XY)f(X)\cup f(Y)\subset f(X\cup Y). Llavors, de (1) i (2), deduirem la igualtat. (1) Considerem qualsevol element bf(XY)b\in f(X\cup Y). Llavors, existeix aXYa\in X\cup Y tal que f(a)=bf(a)=b. Ara bé, si aXYa\in X\cup Y, llavors aXa\in X o aYa\in Y. Si aXa\in X, llavors f(a)=bf(X)f(a)=b\in f(X) i, per tant, bf(X)f(Y)b\in f(X)\cup f(Y). De la mateixa manera, si aYa\in Y, llavors f(a)=bf(Y)f(a)=b\in f(Y) i, per tant, bbf(X)f(Y)b\in b\in f(X)\cup f(Y). En qualsevol cas bf(X)f(Y)b\in f(X)\cup f(Y), amb el que deduïm que f(XY)f(X)f(Y)f(X\cup Y)\subset f(X)\cup f(Y). (2) Considerem qualsevol element bf(X)f(Y)b\in f(X)\cup f(Y). Llavors, bf(X)b\in f(X) o bf(Y)b\in f(Y). Si bf(X)b\in f(X), llavors existeix aXa\in X tal que f(a)=bf(a)=b. Ara bé, si aXa\in X, llavors aXYa\in X\cup Y i, per tant, f(a)=bf(XY)f(a)=b\in f(X\cup Y). Si bf(Y)b\in f(Y), llavors existeix cYc\in Y tal que f(c)=bf(c)=b. De la mateixa manera que abans, si cYc\in Y, llavors cXYc\in X\cup Y i, per tant, f(c)=bf(XY)f(c)=b\in f(X\cup Y). En qualsevol cas bf(XY)b\in f(X\cup Y), amb el que deduïm que f(X)f(Y)f(XY)f(X)\cup f(Y)\subset f(X\cup Y).

(d) Considerem qualsevol element bf(XY)b\in f(X\cap Y). Llavors, existeix aXYa\in X\cap Y tal que f(a)=bf(a)=b. Ara bé, si aXYa\in X\cap Y, llavors aXa\in X i aYa\in Y. Per tant, f(a)=bf(X)f(Y)f(a)=b\in f(X)\cap f(Y), amb el que deduïm que f(XY)f(X)f(Y)f(X\cap Y)\subset f(X)\cap f(Y).

(e) Considerem qualsevol element af1(ZT)a\in f^{-1}(Z\cup T). Llavors,

af1(ZT)f(a)ZTf(a)Z o f(a)Taf1(Z) o af1(T)af1(Z)f1(T)\begin{array}[]{lll}a\in f^{-1}(Z\cup T)&\Longleftrightarrow&f(a)\in Z\cup T\\ &\Longleftrightarrow&f(a)\in Z\text{ \ o \ }f(a)\in T\\ &\Longleftrightarrow&a\in f^{-1}(Z)\text{ \ o \ }a\in f^{-1}(T)\\ &\Longleftrightarrow&a\in f^{-1}(Z)\cup f^{-1}(T)\end{array}

D’aquestes equivalències s’obté directament f1(ZT)=f1(Z)f1(T)f^{-1}(Z\cup T)=f^{-1}(Z)\cup f^{-1}(T).

(f) Considerem qualsevol element af1(ZT)a\in f^{-1}(Z\cap T). Llavors,

af1(ZT)f(a)ZTf(a)Z i f(a)Taf1(Z) i af1(T)af1(Z)f1(T)\begin{array}[]{lll}a\in f^{-1}(Z\cap T)&\Longleftrightarrow&f(a)\in Z\cap T\\ &\Longleftrightarrow&f(a)\in Z\text{ \ i \ }f(a)\in T\\ &\Longleftrightarrow&a\in f^{-1}(Z)\text{ \ i \ }a\in f^{-1}(T)\\ &\Longleftrightarrow&a\in f^{-1}(Z)\cap f^{-1}(T)\end{array}

D’aquestes equivalències s’obté directament f1(ZT)=f1(Z)f1(T)f^{-1}(Z\cap T)=f^{-1}(Z)\cap f^{-1}(T).

(g) Considerem qualsevol element aXa\in X. Llavors f(a)f(X)f(a)\in f(X) i, per tant, af1(f(X))a\in f^{-1}\left(f(X)\right). Com a conseqüència, Xf1(f(X))X\subset f^{-1}\left(f(X)\right).

(h) Considerem qualsevol element bf(f1(Z))b\in f\left(f^{-1}(Z)\right). Llavors, existeix af1(Z)a\in f^{-1}(Z) tal que f(a)=bf(a)=b. Ara bé, si af1(Z)a\in f^{-1}(Z), llavors f(a)=bZf(a)=b\in Z. Com a conseqüència, f(f1(Z))Zf\left(f^{-1}(Z)\right)\subset Z.

(i) Considerem qualsevol element af1(BZ)a\in f^{-1}\left(\complement_{B}Z\right). Llavors,

af1(BZ)f(a)BZf(a)Zaf1(Z)aA(f1(Z))\begin{array}[]{lll}a\in f^{-1}\left(\complement_{B}Z\right)&% \Longleftrightarrow&f(a)\in\complement_{B}Z\\ &\Longleftrightarrow&f(a)\notin Z\\ &\Longleftrightarrow&a\notin f^{-1}(Z)\\ &\Longleftrightarrow&a\in\complement_{A}\left(f^{-1}(Z)\right)\end{array}

D’aquestes equivalències s’obté directament f1(BZ)=A(f1(Z))f^{-1}\left(\complement_{B}Z\right)=\complement_{A}\left(f^{-1}(Z)\right).   \square

Exercici 2.36.

Si f:ABf:A\leavevmode\nobreak\ \longrightarrow\leavevmode\nobreak\ B és injectiva i X,YAX,Y\subset A, demostra que (a) X=f1(f(X))X=f^{-1}\left(f(X)\right) i (b) f(XY)f(X)f(Y)f(X\cap Y)\subset f(X)\cap f(Y).

Solució:  (a) Per l’exercici anterior, només cal provar que f1(f(X))Xf^{-1}\left(f(X)\right)\subset X. Considerem qualsevol element af1(f(X))a\in f^{-1}\left(f(X)\right). Llavors, f(a)f(X)f(a)\in f(X) i, per tant, existeix cXc\in X tal que f(c)=f(a)f(c)=f(a). Ara bé, per hipòtesi, ff és injectiva i, per tant, deduïm c=ac=a. Després, aXa\in X i, com a conseqüència, f1(f(X))Xf^{-1}\left(f(X)\right)\subset X.

(b) Per l’exercici anterior, només cal provar que f(X)f(Y)f(XY)f(X)\cap f(Y)\subset f(X\cap Y). Considerem qualsevol element bf(X)f(Y)b\in f(X)\cap f(Y). Llavors, bf(X)b\in f(X) i bf(Y)b\in f(Y). Per tant, existeixen aXa\in X i cYc\in Y tals que f(a)=f(c)=bf(a)=f(c)=b. Ara bé, per hipòtesi, ff és injectiva i, per tant, deduïm a=ca=c. Com conseqüència, aXYa\in X\cap Y i, per tant, f(a)=bf(XY)f(a)=b\in f(X\cap Y). Així, hem demostrat que f(X)f(Y)f(XY)f(X)\cap f(Y)\subset f(X\cap Y).   \square

Exercici 2.37.

Si f:ABf:A\leavevmode\nobreak\ \longrightarrow\leavevmode\nobreak\ B és exhaustiva i ZBZ\subset B, demostra que f(f1(Z))=Zf\left(f^{-1}(Z)\right)=Z.

Solució:  Per l’exercici anterior, només cal provar que Zf(f1(Z))Z\subset f\left(f^{-1}(Z)\right). Considerem qualsevol element bZb\in Z. Per hipòtesi, ff és exhaustiva i, per tant, existeix aAa\in A tal que f(a)=bf(a)=b. Després, f(a)Zf(a)\in Z i, per tant, af1(Z)a\in f^{-1}(Z). D’aquí, deduïm que f(a)=bf(f1(Z))f(a)=b\in f\left(f^{-1}(Z)\right). Com a conseqüència, Zf(f1(Z))Z\subset f\left(f^{-1}(Z)\right).   \square

Exercici 2.38.

Donades les aplicacions f,g:f,g:\mathbb{R}\leavevmode\nobreak\ \longrightarrow\leavevmode\nobreak\ \mathbb% {R} definides per f(x)=x2f(x)=x^{2} g(x)=2x+1g(x)=2x+1i . Calcula (a) gfg\circ f, (b) fgf\circ g, (c) f(gf)f\circ(g\circ f) i (d) (ff)g(f\circ f)\circ g.

Solució:  (a)

(gf)(x)\displaystyle(g\circ f)(x) =g(f(x))\displaystyle=g\left(f(x)\right)
=g(x2)\displaystyle=g(x^{2})
=2x2+1\displaystyle=2x^{2}+1

(b)

(fg)(x)\displaystyle(f\circ g)(x) =f(g(x))\displaystyle=f\left(g(x)\right)
=f(2x+1)\displaystyle=f(2x+1)
=(2x+1)2\displaystyle=(2x+1)^{2}

(c)

(f(gf))(x)\displaystyle\left(f\circ(g\circ f)\right)(x) =f((gf)(x))\displaystyle=f\left((g\circ f)(x)\right)
=f(2x2+1)\displaystyle=f\left(2x^{2}+1\right)
=(2x2+1)2\displaystyle=(2x^{2}+1)^{2}

(d)

((ff)g)(x)\displaystyle\left((f\circ f)\circ g\right)(x) =(ff)(g(x))\displaystyle=(f\circ f)\left(g(x)\right)
=f(f(g(x)))\displaystyle=f\left(f\left(g(x)\right)\right)
=f((2x+1)2)\displaystyle=f\left((2x+1)^{2}\right)
=[(2x+1)2]2\displaystyle=\left[(2x+1)^{2}\right]^{2}
=(2x+1)4\displaystyle=(2x+1)^{4}

\square

Exercici 2.39.

Sean f:ABf:A\leavevmode\nobreak\ \longrightarrow\leavevmode\nobreak\ B i g:BCg:B\leavevmode\nobreak\ \longrightarrow\leavevmode\nobreak\ C dues aplicacions. Demostra que es compleixen les següents propietats: (a) Si ff i gg són injectives, llavors gfg\circ f és injectiva; (b) Si ff i gg són exhaustives, llavors gfg\circ f és exhaustiva; (c) Si ff i gg són bijectivas, llavors gfg\circ f és bijectiva i, a més, (gf)1=f1g1(g\circ f)^{-1}=f^{-1}\circ g^{-1}; (d) Si gfg\circ f és injectiva, llavors ff és injectiva; (e) Si gfg\circ f és exhaustiva, llavors gg és exhaustiva; (f) Si gfg\circ f és injectiva i ff és exhaustiva, llavors gg és injectiva; (g) Si gfg\circ f és exhaustiva i gg és injectiva, llavors ff és exhaustiva.

Solució:  (a) Suposem que x,yAx,y\in A tals que (gf)(x)=(gf)(y)(g\circ f)(x)=(g\circ f)(y). Llavors,

g(f(x))=g(f(y))f(x)=f(y)x=y\begin{array}[]{lll}g\left(f(x)\right)=g\left(f(y)\right)&\Longrightarrow&f(x)% =f(y)\\ &\Longrightarrow&x=y\end{array}

i, per tant, gfg\circ f és injectiva.

(b) Donat qualsevol zCz\in C hem de provar que existeix xAx\in A tal que (gf)(x)=z(g\circ f)(x)=z. Per ser gg exhaustiva, existeix uBu\in B tal que g(u)=zg(u)=z. Ara, per ser ff exhaustiva, existeix xAx\in A tal que f(x)=uf(x)=u. Per tant,

(gf)(x)\displaystyle(g\circ f)(x) =g(f(x))\displaystyle=g\left(f(x)\right)
=g(u)\displaystyle=g(u)
=z\displaystyle=z

i, com a conseqüència, gfg\circ f és exhaustiva.

(c) Pels dos apartats anteriors, és clar que si ff i gg són bijectivas, llavors gfg\circ f és bijectiva. En ser f,gf,g bijectivas, existeixen les aplicacions inverses f1f^{-1} i g1g^{-1} de ff i gg, respectivament. Llavors,

(gf)(x)=g(f(x))=zf(x)=g1(z)x=f1(g1(z))=(f1g1)(z)\begin{array}[]{lll}(g\circ f)(x)=g\left(f(x)\right)=z&\Longleftrightarrow&f(x% )=g^{-1}(z)\\ &\Longleftrightarrow&x=f^{-1}\left(g^{-1}(z)\right)=(f^{-1}\circ g^{-1})(z)% \end{array}

Per tant,

(gf)1=f1g1(g\circ f)^{-1}=f^{-1}\circ g^{-1}

(d) Suposem que x,yAx,y\in A. Llavors,

f(x)=f(y)g(f(x))=g(f(y))(gf)(x)=(gf)(y)x=y\begin{array}[]{lll}f(x)=f(y)&\Longrightarrow&g\left(f(x)\right)=g\left(f(y)% \right)\\ &&(g\circ f)(x)=(g\circ f)(y)\\ &\Longrightarrow&x=y\end{array}

i, per tant, ff és injectiva.

(e) Donat qualsevol zCz\in C hem de provar que existeix uBu\in B tal que g(u)=zg(u)=z. Per ser gfg\circ f exhaustiva, existeix xAx\in A tal que (gf)(x)=g(f(x))=z(g\circ f)(x)=g\left(f(x)\right)=z. Prenent u=f(x)Bu=f(x)\in B, llavors tenim que g(u)=g(f(x))=zg(u)=g\left(f(x)\right)=z i, per tant, gg és exhaustiva.

(f) Suposem que u,vBu,v\in B tals que g(u)=g(v)g(u)=g(v). Per ser ff exhaustiva, existeixen x,yAx,y\in A tals que f(x)=uf(x)=u i f(y)=vf(y)=v. Llavors, g(f(x))=g(u)g\left(f(x)\right)=g(u) i g(f(y))=g(v)g\left(f(y)\right)=g(v) i, per tant, (gf)(x)=(gf)(y)(g\circ f)(x)=(g\circ f)(y). Ara bé, per hipòtesi, gfg\circ f és injectiva, amb el que deduïm que x=yx=y. Després, f(x)=f(y)f(x)=f(y), és a dir, u=vu=v. En conseqüència, gg és injectiva.

(g) Donat qualsevol uBu\in B hem de provar que existeix xAx\in A tal que f(x)=uf(x)=u. És clar que g(u)Cg(u)\in C. Per ser gfg\circ f exhaustiva, existeix xAx\in A tal que (gf)(x)=g(u)(g\circ f)(x)=g(u), és a dir, g(f(x))=g(u)g\left(f(x)\right)=g(u). Ara bé, per hipòtesi, gg és injectiva, amb el que deduïm que f(x)=uf(x)=u. En conseqüència, ff és exhaustiva.   \square

Exercici 2.40.

Demostra que l’aplicació f:{1/2}{1/2}f:\mathbb{R}-\left\{-1/2\right\}\longrightarrow\mathbb{R}-\left\{1/2\right\} definida per

f(x)=x+31+2xf(x)=\frac{x+3}{1+2x}

és bijectiva. Calcula l’aplicació inversa f1f^{-1}.

Solució:  Vegem que ff és injectiva. Per a això, suposem que x,y{1/2}x,y\in\mathbb{R}-\left\{-1/2\right\} i f(x)=f(y)f(x)=f(y). Llavors,

x+31+2x=y+31+2y(x+3)(1+2y)=(1+2x)(y+3)x+2xy+3+6y=y+3+2xy+6x5y=5xx=y\begin{array}[]{lll}\dfrac{x+3}{1+2x}=\dfrac{y+3}{1+2y}&\Longrightarrow&(x+3)(% 1+2y)=(1+2x)(y+3)\\ &\Longrightarrow&x+2xy+3+6y=y+3+2xy+6x\\ &\Longrightarrow&5y=5x\\ &\Longrightarrow&x=y\end{array}

i, per tant, ff és injectiva.

Vegem que ff és exhaustiva. Per a això, donat qualsevol y{1/2}y\in\mathbb{R}-\left\{1/2\right\} hem de provar que existeix x{1/2}x\in\mathbb{R}-\left\{-1/2\right\} tal que f(x)=yf(x)=y. En efecte, suposem que xx existís i vegem quin és. Llavors,

f(x)=yx+31+2x=yx+3=(1+2x)yx2xy=y3x(12y)=y3x=y312y\begin{array}[]{lll}f(x)=y&\Longrightarrow&\frac{x+3}{1+2x}=y\\ &\Longrightarrow&x+3=(1+2x)y\\ &\Longrightarrow&x-2xy=y-3\\ &\Longrightarrow&x(1-2y)=y-3\\ &\Longrightarrow&x=\frac{y-3}{1-2y}\end{array}

és a dir, hauria de ser

x=y312yx=\frac{y-3}{1-2y}

Ara bé, com y1/2y\neq 1/2 tenim que 12y01-2y\neq 0 i, a més,

y312y12\frac{y-3}{1-2y}\neq-\frac{1}{2}

per a tot y1/2y\neq 1/2. Per tant,

x=y312y{1/2}x=\frac{y-3}{1-2y}\in\mathbb{R}-\left\{-1/2\right\}

i ff és exhaustiva. En ser ff injectiva i exhaustiva, també és bijectiva. Per tant, ff té aplicació inversa f1f^{-1}. Com que es compleix

x+31+2x=yx=y312y\begin{array}[]{ccc}\dfrac{x+3}{1+2x}=y&\Longleftrightarrow&x=\dfrac{y-3}{1-2y% }\end{array}

obtenim que

f1(x)=x312xf^{-1}(x)=\frac{x-3}{1-2x}

\square

Exercici 2.41.

Donades les aplicacions f,g:f,g:\mathbb{R}\leavevmode\nobreak\ \longrightarrow\leavevmode\nobreak\ \mathbb% {R} definides per

f(x)=x3+1 y g(x)=x13f(x)=x^{3}+1\text{ \ \ \ \ y \ \ \ \ }g(x)=\sqrt[3]{x-1}

calcula gfg\circ f i g1f1g^{-1}\circ f^{-1}, si existeixen.

Solució:  Les aplicacions ff i gg són bijectivas com pot comprovar-se de seguida. Per tant, existeixen les aplicacions inverses f1f^{-1} i g1g^{-1} d’i ff gg, respectivament.

Calcularem ara gfg\circ f i fgf\circ g. Així, tenim

(gf)(x)\displaystyle(g\circ f)(x) =g(f(x))\displaystyle=g\left(f(x)\right)
=g(x3+1)\displaystyle=g(x^{3}+1)
=x3+113\displaystyle=\sqrt[3]{x^{3}+1-1}
=x33\displaystyle=\sqrt[3]{x^{3}}
=x\displaystyle=x

i

(fg)(x)\displaystyle(f\circ g)(x) =f(g(x))\displaystyle=f\left(g(x)\right)
=f(x13)\displaystyle=f\left(\sqrt[3]{x-1}\right)
=(x13)3+1\displaystyle=\left(\sqrt[3]{x-1}\right)^{3}+1
=x1+1\displaystyle=x-1+1
=x\displaystyle=x

D’aquests resultats, deduïm que f1=gf^{-1}=g ja que fg=gf=If\circ g=g\circ f=I_{\mathbb{R}}. Per consegüent,

g1f1=g1g=Ig^{-1}\circ f^{-1}=g^{-1}\circ g=I_{\mathbb{R}}

és a dir, g1f1g^{-1}\circ f^{-1} és l’aplicació identitat en \mathbb{R}.   \square